Sezioni del Blog

Tabella 1: Cognomi e Famiglie Tab 2: Toponimi campestri Tab 3: Chiese e conventi Analitico:Tab 4Località: Tab 5 Città: Tab 6 Copie: Tab 7Contratti: Tab 8Regia Curia: Tab 9Ducal Curia: Tab 10 -

lunedì 29 marzo 2021

SGM2. Francesco Trinchera: Syllabus Graecarum Membrarum. Atti riguardanti Seminara, N° 2.

 

SYLLABUS

GRAECARUM MEMBRANARUM

 

QUAS

PARTIM NEAPOLI IN MAIORI TABULARIO ET PRIMARIA BIBLIOTHECA

PARTIM IN CASINENSI COENOBIO ac CAVENSI ET IN EPISCOPALl TABULARIO NERITINO

IAMDIU DELITESCENTES ET A DOCTIS FRUSTRA EXPETITAE

NUNC TANDEM ADNITENTE IMPENSIUS

FRANCISCO TRINCHERA

NEAPOLITANIS ABCHIVIS PRAEFECTO

IN LUCEM PRODEUNT

IN QUOQUE NON PRAETERMISSIS QUARUM VETUS LATINA TANTUM VERSIO SUPEREST

CUM QUORUMDAM CHARACTERUM ET SIGILLORUM ECTYPIS

RERUMQUE ET VERBORUM INDICE LOCUPLETISSIMO

 

************

 

NEAPOLI

TYPIS JOSEPHI CATANEO

MDCCCLXV

 

 

ATTI RIGUARDANTI SEMINARA

Trascrizione, traduzione e annotazione

Del

Prof. Paolo Martino

 

2

CCLXXXIV.

1232-Mense Iulio 22 -Indict. V - Seminarae.

Ioannes Agellitanus se ipsum et bona sua dicat monasterio S. Stephani de Nemore.

Giovanni Agellitano consacra se stesso e i propri beni al Monastero di S. Stefano de Bosco.

 

pagina 391

 

  σίγνον χειρος ἰωάννου τὶ ἐπινομία ἀγελλιτάνου.

Ἐπιδεῖπερ ἄνωθεν καὶ ἐξ ἀρχῆς, οἱ  θειώτατοι καὶ φιλευσεβεῖς νόμοι, καὶ οἱ ἰερεῖ κάνωνες, τοῦς θεῖους καὶ εὐαγεῖς οἶκους, ἐθέσπησαν καὶ διορήσαντο, ὠς θεῖον ἀληθὲς καὶ εὐάρεστον τῶ θεῶ τουτο τυγχάνοντα, ἵνα πᾶσι τοῖς φιλοθέοις, τοῖς εν αὐτοῖς τοῖς

θεῖοις οἶκοις ἐκτετηθεμένοις, ἔσονται λυμὶν ἀχυμάστος, καὶ σωτηρία ψυχής τε καὶ σώματος, τουτου χάριν ἐγώ γε ὁ προγραφῆς ιωαννης ἀγελλιτάνος , ὁ τὸ σίγνον τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ σταυροῦ εἰδιῶχεῖρος ποιήσας ἐν τωδε τῶ ὑφει, εἰβουλῆθεν καλὴν βουλὴν καὶ πίστην, ὡς ἐξ όλης τῆς ἐμῆς ψυχῆς καὶ δια μέσης τῆς καρδίας ὑψαμένην, τοῦ ἐμαυτοῦ ἀπὸ τοῦ νῦν ψυχή τι καὶ σώματι, δωρήσασθαί με καὶ ἀφιερούσθαι με εἰς αδελφόν, συν τῆς ἐμῆς ὐποστατικῆς περιουσίας, ἦγουν οἶκον καὶ χωράφια, τοῖς κατωτίρως λεχθησαμένοις καὶ διόρησμένοις, πρὸς τὸν  πάνσεπτον καὶ θεῖον ναὸν τοῦ ἁγίου πρωτομάρτυρος καὶ πρωτοδιακόνου στεφανου τῶν ἐρεμίτων, ὐπερ λύτρου καὶ ἀφέσεως αμαρτιῶν τῶν ἐμῶν προγόνων καὶ ἐμοῦ, τοῦ ἔσεσθαι με εἰς αδελφόν κατα τὸν ὥρον καὶ τύπον καὶ κάνωνες τοῦ αὐτῦ θεῖου ναοῦ, σωζομένου τούτου, τοῦ ἕχειν ἡ αὐτῆ ἅγία μονή ἀπο την σήμερον ἡμέραν καὶ ὥραν. αὐτὰ τὰ ἐμᾶ ὐποστατικὰ πράγματα ἅπερ κατωτέρως λεχθήσονται, εἰς εἰκιαν εξουσίαν καὶ αἰώνιαν κρἅτησιν καὶ δεσποτίαν, ποιὴν αὐτᾶ εἵτι καὶ βουλονται οἰ ἐν αὑτὴ τὴ αγια μονῆ οἰκούντες άδελφοὶ, ὠς τὸ κύρως καὶ την ἐξουσίαν παρ᾽ἐμοῦ εἰλυφώτες, καὶ ινα εν όλη τῆ ἐμῆ ζωῆ, διὰ τό ἐμὲ πλήστ γεγηρακῶς καὶ ἀνλισχυρον ὅντα με τοῦ καθέζεσθαι εν αὐτῶ τῶ ἐμῶ ο>ικω  χάριν ἐλεειμοσύνης ὠς άδελφὸς τῆς αὐτῆς αγιας μονῆς, καὶ ἐξοὺ εστιν τα ἐμὰ κυνητά πράγματα τοῦ ἔχειν με αὐτᾶ ποιῆν· αὐτᾶ καὸ βοὕλωμε καὶ ἔχειν με ἱμοίως τὴν συνεισφοραν τῶν αυτων χωραφίων οπερ ἐδωρησάμιν εις τον αυτον θείον ναὸν προς ἐμὶν διείκησιν, καὶ ινα  ὀφίλουσιν οἱ αδελφοὶ ἐν τῆ ἐμῆ τελευτῆ κηδεύειν με ὠς πρεπὸν ἐστὶν, καὶ οὗτως μένην αὐτᾶ τὰ ἐμὰ πρᾶγματα αἰωνίως εῖς τὴν αυτὴν αγίαν μονῆν καὶ

  Signum manus loannis cognominati Agellitani.

Cum antiquitus et ab initio sanctissimae et piissimae leges et sacri canones sanxerint atque statuerint sanctas et sacras domos esse opus divinum, verum Deoque acceptum, ut omnibus Christifidelibus ipsas sacras aedes inhabitantibus essent tranquillitatis portus, et salus tum animae, tum corporis, propterea ego suprascriptus loannes Agellitanus, qui signum honorabilis et vivificae crucis propria manu exaravi in hoc instrumento, decrevi bona et fideli voluntate prodeunte e toto meo animo et imo corde, me ipsum donare et dicare ab hodierna die animo et corpore ut fratrem cum omnibus meis bonis , id est domo et praediis inferius denotandis atque describendis, venerabili et sacro templo sancti Protomartyris et Protodiaconi Stephani Eremitarum, pro redemptione et remissione peccatorum Maiorum meorum et mei, ut sim ipse frater iuxta regulam, institutum et canones ipsius sancti templi, et hoc pacto, ut memoratum sanctum monasterium habeat ab hodierna die et hora ipsa mea bona, quae infra dicentur, in sua potestate ac perpetuo dominio et possessione, et faciat de iis quidquid voluerint  fratres in eodem sancto monasterio degentes, qui ius et auctoritatem a me acceperunt, et ut tota mea vita, cum imbecilli et devexa in senium aetate sim, vivam in memorata mea domo pro eleemosyna ut frater eiusdem sancti monasterii; et cum praeterea ego possideam bona mobilia, potestas mihi sit faciendi de iis quidquid voluero, et insuper conferatur mihi administratio eorumdem praediorum, quae memorato sancto templo donavi, et fratres in obitu meo funus mihi parare debeant, prout decet. His igitur conditionibus in perpetuum remaneant ipsa mea bona

 

 † Segno di mano di Giovanni detto Agellitano.

Poiché fin dai tempi antichi e dall’inizio santissime e piissime leggi hanno sancito e stabilito che le case sante e sacre fossero opera divina, e fosse vero e accetto a Dio che a tutti i fedeli cristiani che vi abitano, queste sacre case fossero un porto di tranquillità e salute tanto dell’anima quanto del corpo. Perciò io soprascritto Giovanni Agellitano, che ho tracciato di mia mano su questo strumento il segno della onorabile e vivifica croce, ho deciso con buona e fedele volontà, con tutto il mio animo e nel profondo del mio cuore, di donare e consacrare me stesso fin da questo giorno, in anima e corpo, come fratello con tutti i miei beni, cioè con la casa e i fondi che saranno di seguito specificati, al venerabile e sacro tempio del santo Protomartire e Protodiacono Stefano degli Eremiti, per la redenzione e la remissione dei peccati dei miei antenati e dei miei, in modo da essere fratello secondo la regola, l’istituto e i canoni dello stesso santo tempio, e con il patto che il cennato santo monastero abbia da questo giorno e da quest’ora tutti i miei beni, che saranno qui descritti, in sua potestà e perpetuo dominio e possesso, e faccia di essi ciò che vorranno i frati che abitano lo stesso santo monastero. Essi hanno ricevuto da me il diritto e l’autorità, affinché per tutta la mia vita, essendo io debole e nell’età della vecchiaia, possa vivere nella mia casa per elemosina come frate dello stesso santo monastero; e inoltre, dato che posseggo beni mobili, abbia la facoltà di fare di essi ciò che vorrò; mi sia conferita altresì l’amministrazione dei medesimi fondi che ho donato al sacro tempio; i frati, alla mia morte, dovranno farmi il funerale nella forma più adeguata.Dunque a queste condizioni i miei beni rimarranno in perpetuo

 

pagina 392

πρὸς τοὺς ἐν αὐτῆ οἰκούντας ἀδελφοὺς ὡς εἴρηται, καὶ ἡ μὲν τυχὸν ὐπὸ τοῦ νῦν θελῆσωσι, οἱ ἀδελφοὶ ἀνακενήσε τὸν αὐτὸν οἶκον καὶ ποιῆσε τι αγαθοἐργίαν, ἢ τὰ χωράφια φυτείειν αὐτὰ ἀμπέλων, ἵνα ἔχωσιν τούτο εξουσίαν ποιῆν ὥς εἴκιον αυτῶν πραγμα καὶδεσποτια, καὶ οὐδεμίαν συνεισφορὰν οὐ θέλω τοῦ ἔχειν με απο τῶν χωραφίων, μὲ τοῦ καθίζεσθαι καὶ μένην ἐν τῶ οἱκω χάριν ἐλεειμοσύνης, τὰ δὲ πράγματα εἰσὶν ταῦτα, ἦγουν οἴκος ὅπερ εχω εἰς χώραν σεμιναρίου, εκ πατρικής μου κληρονομίας αμα συν τοῦ ἐκείσε κυπουρίου καὶ προκυλίου, κατὰ και περιορύζονται, ἀπο μεν ανατολῆς, τὸ χωραφιον λέοντος υἰοῦ μεσίσκλου, δύσεως οδός, ἀκτρου, το στενό στρατον καὶ   οἰκος τοῦ ἀπιχομένου λεοντος κουραδοῦ, καὶ ὁ  οἰκος ιωάννου γουδιλή, μεσυμβρίας, οἶκος λέοντος κητζήννι καὶ ἐμοῦ ἀνεψιοῦ, και οϊκος ιοάννου κασήρι καὶ κατα καιρον ξυρορύαξ, τὰ δὲ χωράφια ᾶπερ ἐδωρησάμην ὠς εἴρεται, εὀσὶν πετζια τρεία καὶ αὐτὰ ὑπάρχουσιν είς τὸ γαιάνον, τό ἕν πετζὴν εκ τούτων, ὑπάρχει πλησιον τῆς οδοῦ, τὸ δὲ ἔτερον χωραφιον ὑπάρχει  πλησιον των χωραφιων  τῆς αγκουῆσσας πρεσβυτερου γρηγοριου λογαρά καὶ πλησιον χωραφίου πυρρογενι, καὶ πλησιον τῆς οδοῦ, τὸ δὲ ἕτερον χωραφιον ὑπάρχει πλησιον τῆς πυγῆς γαγιανοῦ, καὶ πλησιον χωραφιων λήβερι, καὶ πλησιον χωραφίων μεσίσκληχου, τὸ δ῀ε ἔτερον χωραφιον υπάρχει εἰς τὸ κλήσμαν τὀ λεγόμενον τοῦ σηλβέστρου, ἦγουν τα δύο μεροι παντὀς τοῦ αὐτοῦ κλήσματος, ἀπο τε χωραφιων καὶ εἱμεροδενδρίων, καὶ αὐτὰ  ὑπάρχει πλησιον τοῦ αμπέλου πλουτίνου, καὶ πλησιον χωραφιων κυρου ιωάννου κυρου χοῦ, καὶ πλησιον τοῦ χωραφιου τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου ἰωάννου τοὺ θεολόγου, ταῦτα τὰ πράγματα ῤδωρησάμεν καὶ ἀφιερωσαμεν είς τὸν αυτον θείον ναον τοῦ ἁγίου στεφανου τῶν ερεμίτων, τοῦ ἔχειν αὐτὰ αὐτῆ αγια μονή, καὶ οἱ ἐν αὐτῆ οἰκούντες αδελφοὶ  καὶ οἱ μελοντες ἔσεσθαι εἰς αἰωνίαν κράτησιν καὶ κυριότητα ποιῆν αὐτὰ, εἴτι καὶ βούλονται πρὸς ὀφέλιαν τῆς αὐτῆς αγιας μονῆς, καὶ μεν τυχὸν τινὶ καιρὼ βουληθῶ ἐγῶ μετάμελος γενεσθαι ἐκ ταῦτης τῆς αδελφότιτος καὶ τῆς δωραιᾶς ταύτης εἰς μετάστρεψιν των αυτῶν πραγμάτων, ἵνα σχῶ τὸ ἀνάθεμα τῶ δωθέν παρα των αγιων τριακοσίων δεκα ὀκτῶ  θεοφόρων πατέρων, καὶ τὴν αγχοινην ἰούδα τοῦ προδωτου, καὶ ἀρὰς εῖνε με μέτοχον, καὶ ὐμεῖς οὁ ἀδελφοὶ τς αυτῆς αγιας μονής, εχειν σας ἐξοισίαν, δεσμίζειν

 

penes dictum sanctum monasterium, fratresque illud incolentes, ut dictum est. Quod si· forte fratres amodo voluerint dictam domum instaurare, et in splendidiorem formam adducere, vel praedia vitibus serere, facultatem habeant hoc peragendi, tamquam propria ipsorum bona et possessiones sint; nullumque reditum percipere volo ex praediis, sed tantum domum incolere, atque inibi pro eleemosyna manere. Possessiones vero hae sunt. Domus quam habeo in civitate Seminarae ex paterna mea hereditate simul cum hortulo et vestibulo inibi extantibus, ita circumscriptam: ab oriente est praedium Leonis

filii Mesiscli; ab occidente via; a septentrione vicus, et domus demortui Leonis Curadi, et domus loannis Gudili; a meridie domus Leonis Cetzenni mei consobrini ; et domus loannis Casiri, et pro tempore torrens. Praedia vero quae, ut dictum est, donavimus, sunt tres terrae portiones, quae extant ad Gagianum, quarum una sita est prope praedia de Anguissa (nuncupata) presbyteri Gregorii Logarà, et prope praedium Pyrrhogeni et viam; aliud vero praedium extat prope fontem Gagiani , et praedia Liveri , et praedia Mesiclichi; aliud vero praedium extat ad clausuram dictam de Silvestro, id est duae partes ipsius clausurae, quae constant praediis et arboribus fructiferis, ac positae sunt prope vineam Plutini, et praedium domini loannis domini Hugonis fìlii, et praedium templi sancti loannis Theologi. Memorata bona dedi et consecravi ipsi divino templo sancti Stephani Eremitarum, ut ea habeant dictum sanctum monasterium et fratres in ipso habitantes, atque habitaturi, in perpetua possessione et dominio (cum facultate) faciendi de iis quidquid voluerint, pro commodo ipsius sancti monasterii.

Et si forte aliqua occasione huiusce sodalitii me participem esse poenituerit, atque praesentem dictorum bonorum donationem infringere voluero, nanciscar anathema tercentorum octo et decem divinorum Patrum, et laqueum ludae proditoris, et incurram omnes maledictiones; et vobis fratribus ipsius

 presso il suddetto santo monastero e a disposizione dei frati che lo abitano, come sopra si è detto. Se i frati in futuro vorranno restaurare la casa, portandola a una forma più splendida, oppure impiantare viti nei terreni, abbiano la facoltà di farlo come se fossero beni di loro proprietà.  Io non voglio percepire alcun reddito dai poderi, ma soltanto abitare la casa e rimanere in essa “pro eleemosyna”.

I miei possedimenti sono i seguenti: la casa che possiedo nella città di Seminara per mia eredità paterna insieme all’orticello e al vestibolo ad essa annessi, con i seguenti confini: dalla pate orientale confina col fondo di Leone figlio di Mesiclo; a occidente con la via; a nord con il vicolo, con la casa del fu Leone Curadi, e con la casa di Giovanni Gudilo; a sud con la casa di mio cugino Leone Cetzenno, con la casa di Giovanni Casiro e con il torrente secco. I fondi che, come detto, abbiamo donato, sono tre porzioni di terreno che danno verso Gagiano, di cui uno è posto accanto ai fondi (detti) di Anguissa del prete Gregorio Logarà, e presso il podere di Pirrhogeno e la via. Un altro podere si trova presso la sorgente di Gagiano, i fondi di Liveri e quelli di Mesiclicho. Il terzo fondo confina con la clausura (chiusa) detta di Silvestro, e consiste in due parti della stessa chiusa con terreni e alberi fruttiferi ubicati presso la vigna di Plutino, il podere di Giovanni, figlio del signor Ugo, e il tempio di S. Giovanni Teologo.

I citati beni li ho donato e consacrato al divino tempio di S. Stefano degli Eremiti, affinché li posseggano lo stesso monastero e i frati, che in esso abitano e abiteranno, in perpetuo possesso e dominio, (con la facoltà) di fare di essi qualunque cosa vogliano, per il bene dello stesso santo monastero. E se per caso in qualche occasione io mi dovessi pentire di essere partecipe di questo sodalizio, e se volessi annullare la donazione di questi beni, possa io incorrere nell’anatema dei trecento diciotto divini Padri e nel laccio di Giuda traditore e cadano su di me tutte le maledizioni, mentre a voi frati dello stesso monastero

 

 

393

 

 

με καὶ αναθεματίζειν με καὶ άφορῆζειν με ἀπο πασης χριστιανώτιτος, ὠς παραβάτις τῶν τοῦ θεοῦ εντολῶν, καὶ εἰθ οῦτως μένην αὐτὰ τὰ πράγματα ὠς εἰρηνται αἰωνίως εἰς τὴν αὐτὴν αγίαν μονήν. ὅθεν ταῦτα πάντα τὰ πράγματα τὰ προλεχθέντα ἀνωτέρως, ἔδωσα αὐτὰ τὰ νῦν εὀς εικίαν καὶ αἰωνίαν κράτησιν καὶ δεσποτίαν καὶ ἐμφώρεσιν τὴς αὐτῆς  αγιας μονῆς, κύρον ἀνδρέαν καὶ πρὸς τοὺς συν σοί,  εναρέτους ἀδελφοὐς, δι οῦ καὶ τὸ παρὸν ἔγγραφον ἐποίησα καὶ ἐπεδωκα αὐτὸ πρὸς τὴν αὐτὴν μονήν μεμαρτυρομένον παρα τῶν κριτὼν χῶρας σεμιναρίου καὶ ετερων καλῶν ἀνθρῶπων τῆς αὐτῆς, μονῆς μηνὶ ιουλίω εἰς τας κβ´, ινδικτίωνος ε´, ἕτει ͵ϟψμ´.

 

† νικόλαος χανδάκης καὶ κριτης σιμιναριου μαρτυρ.

  νικόλαος υιός γεωργιου σημιναριου μαρτυρ.

† νικόλαυς της παλοῦμβας καὶ καστελλάνος σεμιναριου μαρτυρ.

† ιωαννης του κυρου χου καὶ κριτὴς σεμιναριου μαρτυρ.

† νικόλαος εὐτελὴς νοτάριος υἱὸς βασιλείου χαλκαίου μαρτυρῶ.

† τολομεος ἐκ τὸ κανοιάνον καὶ κριτὴς σεμιναρἰου μαρτυρ.

† γουλιέλμος ἀσκέττας μαρτυρ.

† ίωάννης τοῦ μοντάλτου μαρτυρ.

† θεοδωρος τοῦ χρυσαφίου καὶ παρὰ τῆς κραταιᾶς κόρτης πούπλικος νοτάριος χῶρας σημιναρίου μαρτυρῶ.

† κώνστας καλαβρίτος μαρτυρ.

† μανόλος μαρτυρ

† σέργιος μαλφιτάνος μαρτυρ

αμμιριγος μαρτυρ

† ego andrea de canniano testi sum

† ἐγῶ πέτρος τοῦ νερεοῦ μαρτυρ

† νικόλαος κυροῦ βερυτράμου μαρτυρώ.

† Διοῦ ἐγράφη τὸ παρὸν ἔγγραφον, δια χειρὸς ἐμοῦ νικολάου τι ἐπινομία του γράσσου καὶ παρα τῆς βασιλικὴς κόρτης ὄντος νοταριου πούπλικου χῶρας σειμιναρίου, μηνὶ καὶ ἰνδικτιώνι καὶ έτει τοῖς προγραφησι.

 sancti monasterii potestas sit me anathemate devinciendi, atque seiungendi a tota Christianorum communione, utpote qui violaverim Dei praecepta. Et sic maneant semper memoratae possessiones, uti antedictum est, ipsi sancto monasterio: quare supradicta omnia bona modo dedi in propriam et perpetuam possessionem ac dominium et usum eidem sancto monasterio, tibique pro tempore eius praeposito domino Andreae, et fratribus tuis virtute praeditis.

Quamobrem praesens instrumentum condidi et tradidi dicto monasterio, cum testes interfuissent iudices civitatis Seminarae, et alii probi homines ipsius monasterii, mense iulio, die XXII, indictione V, anno 6740.

 

† Nicolaus Chandaces iudex Seminarae testis,

† Nicolaus filius Georgii de Seminara testis.

† Nicolaus de Palomba castellanus Seminarae testis.

† loannes domini Hugonis fìlius iudex Seminarae testis.

† Nicolaus humilis notarius filius Basilii Ferrarii testis.

† Ptolomaeus ex Caniano iudex Seminarae testis.

† Gulielmus Ascettas testis.

† Ioannes de Montalto testis.

† Theodorus de Chrysaphio apud potentem curiam publicus notarius civitatis Seminarae testis.

† Consta Calabritus testis.

† Manolus testis.

† Sergius Malfitanus testis.

† Ammirigus testis.

† ego andrea de canniano testi sum

†Ego Petrus de Nereo testis.

† Nicolaus domini Beritrami filius testis.

† Scriptum est praesens instrumentum manu mei Nicolai cognominati de Grasso, et apud imperialem curiam publici notarii civitatis Seminarae, mense, indictione et anno supradictis.

 sia data la facoltà di proclamarmi anatema e di separarmi da tutta la comunione dei cristiani, per aver violato i precetti di Dio. Così i citati beni rimangano sempre, come sopra si è detto, allo stesso santo monastero. Per questo ho donato i sopra menzionati beni in possesso proprio e perpetuo, dominio e uso al santo monastero e a te, Preposto pro tempore signor Andrea con i tuoi frati dotati di virtù.

Per questi motivi ho creato questo strumento e l’ho consegnato al suddetto Monastero, in presenza dei testi: giudici della città di Seminara ed altri probi uomini del monastero, nel mese di luglio, il giorno 22, Vª indizione, anno 6740.

 

† Nicola Chandace, giudice della città di Seminara, teste;

† Nicola figlio di Giorgio di Seminara, teste;

† Nicola di Palomba, castellano di Seminara, teste;

† Giovanni figlio del signor Ugo, giudice di  Seminara, teste;

† Nicola umile notaio figlio di Basilio Ferraro, teste;

† Tolomeo da Cagnano, giudice di Seminara, teste;

† Guglielmo Ascetta, teste;

† Giovanni di Montalto, teste;

† Teodoro di Crisafio, pubblico notaio presso la potente Corte della regione di Seminara, testimonio;

† Costantino Calabrito testimone;

  Manolo testimone;

† Sergio Malfitano testimone;

† Ammirigo testimone;

† Io Andrea di Cagnano sono testimone;

† Io Pietro di Nereo testimone.

† Nicola figlio del signor Veritramo, testimone;

Il presente strumento è stato redatto per mano mia, Nicola soprannominato di Grasso, notaio pubblico della città di Seminara, presso la curia imperiale, mese, indizione e anno sopra detti.

(Ex originali membrana Archivi Neapolitani— -n.

(Ex originali membrana Archivi Neapolitani— -n.° 133.)

 

Note glottologiche.

-       Il temine ξυρορύαξ [Xerorúax] ‘torrente secco’, composto di ξηρός ‘asciutto’ e ῥύαξ ‘ruscello’ (cf. cal. Riace , dal dim. ρυάκιον), corrisponde al greco moderno Ξηροπόταμος ‘fiume secco’, attestato anche nel Reggino come Sciarapòtamo, affluente del Mètramo presso Cinquefrondi.

-       βασιλείου χαλκαίου = Basilii Ferrarii = di Basilio Ferraro: il cognome latino è tradotto in greco, segno che i cognomi conservavano ancora il loro originario valore di nomi di mestiere, ecc.

 

-       σέργιος μαλφιτάνος ‘Sergio Malfitano’ è un oriundo di Amalfi, il che attesta contatti commerciali con la famosa Repubblica nota per i suoi contatti con il mondo bizantino.

 

-       Il “Sanctum monasterium sancti Prolomartyris Stephani de Nemore, vocatum apud Graecos Eremitarum” è Santo Stefano del Bosco, fondato nel 1097 a Serra S. Bruno.

 

 

Nessun commento:

Posta un commento

Tabella 10: Ducal Curia di Seminara